Reggie Baay

(Leiden, 1955) oogstte veel lof met zijn boeken over de njai, inlandse vrouwen in Nederlands-Indië die samenleefden en kinderen kregen met Nederlandse mannen. Baay debuteerde in 2006 met het deels autobiografische De ogen van Solo, over migratie en ontworteling van Indische Nederlanders. Hij studeerde Nederlands en specialiseerde zich in de koloniale en postkoloniale literatuur. Van 1985 tot 2005 was hij redacteur bij het tijdschrift Indische Letteren. In 2012 verscheen Gebleekte ziel, een op historische feiten gebaseerde roman over de zoon van een Balinese edelman die aan het eind van de negentiende eeuw naar Nederland wordt gestuurd. Zijn privéleraar krijgt de opdracht hem te 'bleken', te ontdoen van zijn inheemse identiteit. Eenmaal teruggekeerd is hij te blank voor zijn landgenoten en te donker voor de blanke elite. Precies 155 jaar na de (formele) afschaffing van de slavernij in Nederlands-Indië publiceert Reggie Baay Daar werd wat gruwelijks verricht, een non-fictie boek over de onbekende geschiedenis van de slavernij in Nederlands Oost-Indië.